"Ich denk mir das
Stück als eine Art Dankeschön an meine Herren Mitmusikanten und vor allem ans
Publikum, das uns bisher nie hängengelassen hat"
Wolfgang Niedecken im Beiheft zur "Vun drinne noh drusse"-LP
Koot vüür Aach Optimal klar, ich weiß, ich beklaach mich jo nit, bloß, wie'ch hück widder dropkumme soll? Drusse hühr ich se singe, em Takt weed jeklatsch, jottseidank, die sinn hück wohl o.k.. Ich hoff bloß, die kapiere nit nur minge Quatsch, sondern och dat, woröm et mer jeht. Mir weet flau - ich beneide dä Baßtyp, dä jlich em Halvdunkel links hinger mir steht. Koot
vüür Aach ich denk widder: Ich will se nit sinn, die Maschien wie ne Art
Musikbox, Koot vüür Aach un ich will mich nit afffinge mit: "There
is no business like..." Verdamp, nä! Koot noh Aaach
wat jetz abläuf ess einfach ze vill. Eez rääsch hück krie'jet nit op de Reih.
|
Kurz vor Acht Optimal klar, ich weiß, ich beklage mich ja nicht, bloß wie ich heute wieder draufkommen soll? Draußen höre ich sie singen, im Takt wird geklatscht. Gottseidank, die sind heute wohl okay. Ich hoffe bloß, die kapieren nicht nur meinen Quatsch, sondern auch das, worum es mir geht. Mir wird flau - ich beneide den Baßtyp, der gleich im Halbdunkel links hinter mir steht. Kurz vor Acht ich denke wieder: Ich will sie nicht sein,
die Maschine wie eine Art Musikbox, Kurz vor Acht und
ich will mich nicht abfinden mit: "There is no business like..."
Verdammt, nein! Kurz nach Acht was jetzt
abläuft ist einfach zuviel. Erst recht heute bekomme ich es nicht auf die Reihe.
|