Chippendale Desch
Von der CD "Aff un zo", 2001
Herausgehört von Andreas Serr, 2001

[E] Ne Hingerhof, vun wäje "Roaring [Abm]Twenties"!
[A]Vier Pänz un sie kohm noch do[E]zo.
Familje-Foto, Opa'm Sonndaachs-[Abm]Ahnzooch,
[A]dä Grand-Signeur, sick Johre arbeits[E]los.
[A]En schläächte Zick für Kirche ussze[E]mohle,
jet [A]andres hatte leider nie je[E]liert.
Sie [c#m] moht en off spät uss der Kneip heim[Abm]holle,
doch [A]nie hätt sie sich für dä Ahl [H]jeniert.

[E]Ne Schoss en'nem Kostüm, de Hohre [Abm]halvlang,
[A]ne Jung en Landseruni[E]form,
'ne Püngel Breefe, jottweißwo uss [Abm]Russland,
vun [A]ihm, dä niemieh heim noh Kölle [E]kohm.
Un dann ne [A]joode Kääl, wenn och ne ziemlich [E]sture,
ne [A]fließije, nit jraad ene [E]Poet,
en [c#m] Huhzigg zwesche ussjebrannte [Abm]Muhre:
"Mer muß [A]sinn, dat et ir'ndwie wigger [H]jeht!"

Eva'm Kommun[A]ionskleid
un wie se met'ner Prozes[E]sion jeht
un Eva met'nem Kinder[H]waare,
em sechste Johr nohm [E]Kreech,
Postkaate vun der Rivi[A]era
un Eva zwei, drei Kilo [E]schwerer,
hinger der Thek en ihrem [H]Laade
un ah'nem Chippendale [E] Desch.

[E]Dat he muß ir'ndwo em [Abm]Tessin sinn
un [A] dat he woor bestemmp em [E]Westerwald.
Dä Klein, dä domohls brav ahn ihrer [Abm]Hand jing,
[A]ess mittlerweile zehnmohl esu [E]alt.
Se [A]hätt ihm, wo se kunnt, de Stang je[E]hahle.
Ejal, wie [A]affjedrieht, se stund zo [E]ihm.
Se [c#m] hätt ahn ihn jegläuv, leet ihn nie [Abm]falle:
"Loht en en [A]Rauh, dä Jung, dä bruch kein [H]Ling".

Eva'm Faste[A]lohvend
un en'nem Liejestohl wie [E]schloofend
un he duutchic em [H]Persianer
un brunjebrannt em [E]Ohvendleech.
Eva em Kiddel op der [A]Eckbank
un stolz vüür ihrem eezte [E]Kühlschrank,
dä Klein om Sofa met dä [H]Jittar
hinger 'nem Chippendale [E] Desch.

[E] Verwitwet woor se zwanzich [Abm]Johr lang,
[A]se woor nit allzo off ahn singem [E]Jraav.
Zom Traure woor et Eva nit je[Abm]boore,
[A]dofür hätt et - em Ähnz - zo jähn je[E]laach.
"Wo[A]röm och?", saat et, "irjendwann muß [E]Schluß sinn,
om [A]Friedhoff lieje mer noch lang [E]jenooch."
Rääsch [c#m]hattste Eva, un wenn ich dat [Abm]Leed sing,
hoff [A]ich, ihr hührt zosamme ir'ndwo [H]zo:

Du'n dä Ääze[A]zäller
un dä versoffne Kirche[E]möhler,
dä Romeo, dä em Schnie krepiert [H]ess,
die Kääls verdraare sich [E]vielleich.
"Kaum Minsche sinn si wie se [A]schinge",
saatste un mer möht jönne [E]künne.
Schon nett, dat du en mir [H]vererv häss,
wie Opa's Häng un dieh [E]Jeseech.
Ich weed mich ahn dat Deil je[A]wönne
un mich vun jetz ahn öm en [E]kömmre,
öm dinge stolze, staatse, [H]schöne,
monströse Chippendale [E]Desch.