Niemohls
Vom Album "Halv
su wild", 2011
Manchmohl, wenn et
Ohvend weed un mer ess met sich allein,
frööch mer sich schon ens, wat mer all bereut – insjeheim.
Ob mer deef drinne nit doch unzofredde ess,
un dann hoff mer op en ennere Stemm, die säät:
„Niemohls, niemohls, dat feel dir niemohls en.
Niemohls, niemohls, dat feel dir niemohls en.“
Mer denk ahn manches, wat ald Johre her, doch eij‘ntlich nie jeklärt.
Situatione, wa‘ ‘ss nit all passiert, wat wohr tatsächlich okay?
Ob mer sich hück für‘t Jääjendeil entscheide däät,
un dann hoff mer op en ennere Stemm, die säät:
„Niemohls, niemohls, dat feel dir niemohls en.
Niemohls, niemohls, dat feel dir niemohls en.“
Un dann natürlich, ob dä Kurs noch stemmp, noh all däm Jääjewind.
ob mer nit langsam och ens met dä Strömung schwemmp, Bequem, ejal
wohin.
Aff wann mer besser Kompromisse määt,
un dann hoff mer op en ennere Stemm, die säät:
„Niemohls, niemohls, dat löößte besser sinn.
Niemohls, niemohls, dat löößte besser sinn.“
„Nä, maach dat bloß nit!“, säät die Stemm,
„Op keine Fall, hey, loss dat sinn!
Öm Joddes Wille, pass dich bloß nit ahn,
dat liehrste suwiesu nit mieh, Mann!“
Die säät: „Niemohls, niemohls, dat löößte besser sinn.
Niemohls, niemohls, dat feel dir niemohls en.
Niemohls, niemohls, dat feel dir niemohls en.“ |